Dat we leven in dezelfde stad op een adem van elkaar,
het motregent
terwijl de merels fluiten in de bomen
en op de daken,
ik dacht aan de paradox
dat in alle roering
die ik hoor en zie
een grote roerloosheid schuilt,
die heel ontroerend is,
dit deelden wij,
niet wetend
dat niets van deze aard vanzelfsprekend is
en tegelijk toch wel.